Ervaringen van inwoners

De Houtense Werktafel (HWT) van de gemeente Houten ondersteunt u bij het vinden van werk, zowel betaald als vrijwillig. Ook kunt u hulp krijgen van onze werkcoaches als u zzp’er wilt worden of een opleiding zoekt. Heeft u een uitkering? Dan mag u altijd een beroep op ons doen. Maar ook als u werk zoekt zonder dat u een uitkering krijgt, helpen we u. Bovendien ondersteunen we Project Op Koers, speciaal voor mensen die meerdere (levens)problemen ervaren.

Meer informatie? U kunt per email contact met ons opnemen: lwt.houten@wil-lekstroom.nl

Lees op deze pagina de ervaringen van inwoners. 

‘Alles wat ik doe, moet perfect zijn’

Houtenaar Max van der Bent  (18) haalde vorig jaar zijn VMBO-diploma techniek. Hij heeft autisme en praat weinig. Max en zijn ouders kwamen dankzij de school in contact met de Houtense Werktafel (HWT). De werkcoach van de HWT adviseerde hen een kijkje te nemen bij UW; een leer-/werkbedrijf voor mensen met een afstand tot de banenmarkt. Sinds september doet Max daar werkervaring op en kan zijn lasdiploma’s halen. Hij blijkt een natuurtalent.

Op zijn middelbare school was Max al volop bezig met techniek. Hij kreeg vakken als hout, metaal en elektrotechniek. “Ik vind het leuk om met mijn handen bezig te zijn”, zegt Max. Dat hij zo handig is, zit in de familie. Twee ooms van zijn moeder en een broer van zijn vader zijn ook technisch.

Na het VMBO had Max kunnen doorstromen naar het middelbaar beroepsonderwijs, maar zijn ouders waren bang dat Max zou ‘verdrinken’ op een grote school. Bij UW krijgt hij extra begeleiding en werkt hij in een kleine groep.

Goede maatjes

De metaalwerkplaats van UW zit op een bedrijventerrein in Utrecht-Noord. Max is hier vier dagen per week en krijgt begeleiding van een professionele lasser. Hij heeft al één lasdiploma gehaald.  Het doel is om hem voor te bereiden op een baan bij een metaalbedrijf.

Max werkt met negen mannen die veel ouder zijn. Vluchtelingen, langdurig werklozen of mensen die bijvoorbeeld een lichamelijke of geestelijke beperking hebben. Met drie van hen kan hij goed opschieten. “En nee”, legt Max uit, “Dat zijn geen vrienden geworden, meer goede maatjes.”

Beste lasser

Hoewel hij de jongste is, blijkt hij nu al de beste lasser van allemaal. Max is een kei in zijn vak. Als zijn lascoach iets uitlegt, begrijpt hij het gelijk. Wat hij ook maakt, hij werkt altijd heel nauwkeurig. “Alles wat ik doe, moet perfect zijn.” 

Wat Max het liefste last: “Dingen die niet te simpel zijn, waar ik over moet nadenken. Anders ga ik me vervelen. Op dinsdag en donderdag maken we productie. Dan lassen we fietsenrekken in elkaar. Dat vind ik minder leuk.”

Nadenken over toekomst

Hoewel hij voorlopig nog op de metaalwerkplaats blijft werken om zijn tweede diploma te halen, denkt Max al wel volop na over zijn toekomst. Misschien wordt hij wel onderwaterlasser. Gaat hij ingewikkelde metalen constructies maken bij een bedrijf. Of wordt hij controleur van laswerk. Dat laatste zou hij perfect kunnen, weet hij nu al, want: “Ik zie het gelijk als iets niet goed of mooi is gelast.”

“Ik wil een goede vakman worden”

Bernardo Stolk (20) uit Houten doet de opleiding fietstechnicus niveau 2 aan het REA College; een mbo voor (jong)volwassenen die extra begeleiding nodig hebben. Bernardo heeft wat moeite met taal en kan met zijn rechteroog maar beperkt zien. In samenwerking met het Werkgeversservicepunt (WGSP) regelde de Houtense Werktafel (HWT) een stageplek voor hem bij Ibrahim, de eigenaar van fietswinkel EBRA Fietsen.

Banden plakken, remmen smeren, lampjes vervangen, spaken stellen. Per dag takelt Bernardo Stolk op zijn stageplek vier tot zes fietsen omhoog om ze te repareren. Van dure sportmodellen tot gammele stadskarretjes. Geen klus is hetzelfde en juist dat vindt hij zo leuk aan het vak van fietsenmaker. “Ik verveel me nooit.“

Meer zelfvertrouwen

EBRA Fietsen zit aan de zijkant van een winkelplein in de Utrechtse wijk Lunetten. Van verre blijkt de zaak herkenbaar aan een rijtje tweedehandsfietsen voor de etalage en een wapperende vlag. Achter een laag muurtje in de winkel is de door neonlampen verlichte werkplaats, waar Bernardo drie tot vier dagen per week werkt. Hoewel hij hier pas een maand is, heeft hij nu al meer zelfvertrouwen gekregen. “Ik ben gegroeid”, zegt hij met enige trots. “Dat komt vooral door hoe Ibrahim met me omgaat. Hij denkt met me mee, legt klussen rustig en vriendelijk uit. Ik voel geen stress en dat is fijn.”

Goede vakman

Bernardo wil een goede vakman worden. “Daarom werk ik precies en netjes. Als Ibrahim me op de vingers kijkt terwijl ik een klus doe, vind ik dat niet altijd leuk. Toch leer ik er wel van en probeer er iets mee te doen. Ibrahim is zo ervaren. Hij werkt al dertig jaar als fietsenmaker. Eerst in Qatar, later in Houten en nu in Utrecht. Hij laat me zien hoe je bepaalde klussen doet en in welke volgorde. Ik heb echt dingen moeten afleren die ik in het begin deed.”

Stageplek dankzij HWT

Juist omdat Bernardo wat meer begeleiding nodig heeft, bleek het niet makkelijk een stageplek te vinden. Gelukkig kon de Houtense Werktafel daarbij helpen door het Werkgeversservicepunt in te schakelen. Het WGSP* zorgde ervoor dat Bernardo binnen twee weken op sollicitatiegesprek kon komen bij Ibrahim. Het klikte gelijk tussen de twee.

Als Bernardo klaar is met zijn opleiding wil hij een baan zoeken als fietsenmaker en misschien later zelf een werkplaats beginnen. Hij grijnst: “Tegen die tijd hoop ik dan ook op mijn eigen droomfiets te rijden: een superlichte racefiets van carbon.”

*Het Werkgeversservicepunt (WGSP) Lekstroom is een vast aanspreekpunt voor werkgevers in de regio die tijdelijk of vast personeel nodig hebben of een opleiding/stage willen aanbieden aan mensen die wat meer begeleiding nodig hebben.

Tekst en foto: PuurTaal, Mariëtte Woudenberg

“Ik ga mijn dromen en doelen achterna”

Laura Wesseling (25) doet een mbo-opleiding en werkt bij Deksels Lekker: een cateringbedrijf waar mensen met een kwetsbare achtergrond werken. Een werkcoach van de Houtense Werktafel (HWT) hielp haar bij het vinden van de studie, zelf zocht ze het leerbedrijf. Ze heeft het er erg naar haar zin. “De medewerkers zijn mijn grootste fans.”

Deksels Lekker maakt gebruik van de keuken van Theater aan de Slinger in Houten. Laura staat achter een roestvrijstalen werkbank met witte meelhanden en vegen op haar trui. Ze toont aan een meisje met down hoe je de bodem van een appeltaart maakt. “Voordoen werkt het best bij deze doelgroep”, legt ze uit.

Werken en leren combineren

Laura werkt twintig uur per week bij het cateringbedrijf. Ze combineert een mbo-opleiding niveau 4 sociaal werk met leren in de praktijk. Samen met een HWT-werkcoach zocht ze in december vorig jaar haar studie uit. “Ik kreeg een uitkering, maar wilde zo graag mijn eigen geld verdienen. Ik solliciteerde op veel verschillende banen. Helaas kon ik door de coronacrisis bijna nergens terecht. Toen ik bij de HWT een nieuwe werkcoach kreeg, besprak ik met haar de mogelijkheid om werken en leren te combineren. Mijn coach luisterde goed naar me en was heel praktisch. Binnen twee weken regelde ze een opleiding voor me. Zelf ging ik achter een werkplek aan. Het scheelde dat ik Stefan Hogervorst, de eigenaar van Deksels Lekker, al kende.”

Kenmerkend voor Laura: ze weet wat ze wil en kan snel schakelen. Dus begon ze al meteen afgelopen februari. Daarnaast nam ze nog een tweede baan aan in de zorg. “Op afroepbasis werk ik in de weekenden in de AxelHof; een particuliere woongroep voor jongvolwassenen met een verstandelijke beperking.“

Bouwen aan de toekomst

Haar leven is sinds dit jaar ingrijpend veranderd. “Ik kijk met veel meer vertrouwen naar de toekomst. Overal zie ik kansen. Ik ben niet meer bang dat ervaringen uit het verleden bepalend zijn voor mijn toekomst. Ik mag van mezelf fouten maken. Daar leer ik van, zo kan ik alleen maar een betere versie van mezelf worden.”

Laura is ook de trotse moeder van een dochter van twee. Ze vindt het belangrijk om voor haar een goed rolmodel te zijn. “Ik wil haar laten zien dat ik mijn dromen en doelen achterna ga”, zegt Laura. “De mbo-opleiding die ik doe, is breed. Als ik klaar ben bij dit leerbedrijf, ga ik misschien wel kijken of de verslavingszorg of de psychiatrie iets voor me is. En in de toekomst wil ik graag doorstromen naar het hbo.”

Tekst: PuurTaal, Mariette Woudenberg

“Mijn tassen zijn voor echte koninginnen”

De oorspronkelijk uit Tunesië afkomstige en nu in Houten wonende Anissa Ben Gmar wil zzp’er worden. Ze ontwerpt tassen met sieraden en gaat die onder de merknaam Anissa BG op de markt brengen. Een werkcoach van de Houtense Werktafel (HWT) helpt Anissa met het opstarten van haar bedrijf.

Anissa Ben Gmar woont al tien jaar in Nederland. Ze kwam hier naartoe om met een Nederlandse man te trouwen, die ze had ontmoet in Griekenland. Zij studeerde interieurstyling in Athene, hij vierde vakantie op Rhodos. Het was liefde op het eerste gezicht. “Binnen een dag kreeg ik een aanzoek”, lacht Anissa.

Na het huwelijk ging ze met haar man in een appartement wonen in IJsselstein. Dat veroorzaakte bij haar een enorme cultuurschok. “In mijn geboorteland Tunesië en in Griekenland leeft iedereen buiten en heb je altijd mensen om je heen, maar hier voelde ik me erg eenzaam. Ik had het idee dat ik in een gouden kooi leefde.” Tegelijkertijd bracht die zware periode haar ook iets positiefs: “Voor het eerst van mijn leven dacht ik bewust na over wie ik was en wat ik met mijn talenten wilde doen. In Nederland werd ik volwassen en groeide ik in spirituele zin.”

Beperkte middelen, grote dromen

Helaas liep het huwelijk met haar man na jaren uit op een scheiding. Sinds 2017 woont ze alleen met haar zoon in Houten en moet ze rondkomen van een bijstandsuitkering. Ze heeft weinig geld, maar dat weerhoudt haar er niet van om keihard te knokken voor een droom die ze al jaren heeft: als creatieveling een eigen modebedrijf beginnen. “Ik wil prachtige, duurzaam en eco-vriendelijk gemaakte tassen ontwerpen. Voor zelfbewuste vrouwen die zich echte koninginnen voelen.”

Ze maakt unieke ontwerpen, waarop ze vorig jaar een patent kreeg. Nu wil ze zo snel mogelijk een prototype van haar tassen laten maken en zich als ondernemer aanmelden bij de Kamer van Koophandel. Een HWT-werkcoach ondersteunt haar in dat hele proces. “We brainstormen regelmatig met elkaar en dat helpt enorm. Zij geeft mij goede adviezen en zorgt ervoor dat ik prioriteiten stel.”

Hopen op wereldwijd succes

Anissa werkt thuis in haar zolderatelier en deelt daarnaast in het oude politiebureau een ruimte met drie andere kunstenaars/ontwerpers. Over vijf jaar hoopt ze een succesvol bedrijf te leiden en over de hele wereld tassen te verkopen die iets laten zien van de mix die Anissa zelf inmiddels ook is. “Ik zou het prachtig vinden als in mijn ontwerpen altijd iets te herkennen zal zijn van Tunesische, Griekse en Nederlandse invloeden.”

Tekst en foto: PuurTaal, Mariëtte Woudenberg